اعتبار حکم غیابی دادگاه
اعتبار حکم غیابی دادگاه
اعتبار حکم غیابی دادگاه به معنای این است که در صورتی که یک فرد به دادگاه فراخوانده شود اما حاضر نشود و غیاب کند، دادگاه ممکن است حکمی در مورد او صادر کند.
مشاوره حقوقی رایگان با وکیل تضمینی و ملاقات با وکیل انلاین در دفتر وکالت ما با حق الوکاله اقساطی 09126161121
این حکم غیابی معمولاً شامل مواردی مانند تعیین جریمه، تعیین جزایرفع، یا حتی حبس در صورت عدم حضور فرد در دادگاه است. این حکم غیابی در صورت صادر شدن اعتبار دارد و فرد باید به موارد آن پایبند باشد.
شرایط ابطال حکم غیابی چیست؟
شرایطی که ممکن است منجر به ابطال حکم غیابی دادگاه شود، می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- اطلاع‌رسانی نامناسب: اگر فرد به دلایلی از فراخوانی به دادگاه غافل شده و از وجود دادن حکم غیابی خبر نداشته باشد، این می‌تواند یکی از شرایط ابطال حکم غیابی باشد.
- ارائه دلایل قانونی: اگر فرد می‌تواند دلایل قانونی معتبری را برای عدم حضورش در دادگاه ارائه کند، مانند بیماری جدی یا موارد اورژانسی، این ممکن است به ابطال حکم غیابی منجر شود.
- اثبات عدم انصاف یا نادرستی حکم: اگر فرد می‌تواند اثبات کند که حکم غیابی به‌طور نادرست یا ناعادلانه صادر شده است، ممکن است این موضوع به ابطال حکم منجر شود.
- اثبات حضور و مشارکت در دادگاه: اگر فرد می‌تواند اثبات کند که در واقع حاضر بوده و در دادگاه شرکت کرده است، این اثبات می‌تواند به ابطال حکم غیابی منجر شود.
در هر صورت، برای ابطال حکم غیابی دادگاه، فرد باید به دادگاه مراجعه کرده و ادله و شواهد مورد نیاز را ارائه کند تا دادگاه بررسی کند آیا شرایط لازم برای ابطال حکم غیابی فراهم است یا خیر.
حکم غیابی در محاکم کیفری
حکم غیابی در محاکم کیفری به معنای صدور حکم توسط دادگاه در صورت عدم حضور متهم یا متهمین در دادگاه است. این حکم معمولاً پس از فراخوانی رسمی و عدم حضور متهم صادر می‌شود.
در محاکم کیفری، حکم غیابی ممکن است شامل تعیین جریمه، تعیین جزایرفع، تعیین حبس یا سایر مجازات‌ها باشد. این حکم غیابی بر مبنای شواهد و ادله موجود در پرونده و بر اساس مصوبات قانونی و حقوقی صادر می‌شود.
متهم یا متهمین که مورد حکم غیابی قرار گرفته‌اند، پس از اجرای این حکم ممکن است از طریق وکیل یا به شخص خود، اقدام به ابطال یا اصلاح حکم نمایند. این موضوع معمولاً نیازمند ارائه دلایل و اثبات قطعیت برای ابطال حکم غیابی است.
در هر صورت، حکم غیابی در محاکم کیفری جزو اقداماتی است که برای حفظ نظم و انصاف در فرایند قضایی اتخاذ می‌شود، اما افراد مورد حکم غیابی همچنان حق دفاع و ارائه دلایل و شواهد خود را دارند تا از تضمین حقوق آن‌ها در دادگاه اطمینان حاصل شود.
تفاوت حکم غیابی با حکم حضوری
حکم غیابی و حکم حضوری دو نوع حکم قضایی هستند که در محاکم مورد استفاده قرار می‌گیرند و از نظر اهمیت و اثرات حقوقی تفاوت‌هایی دارند:
- حکم غیابی:
- تعریف: حکمی است که دادگاه در صورت عدم حضور فرد مورد نظر (متهم یا دیگر طرفین) در دادگاه صادر می‌کند.
- شرایط: صدور حکم غیابی بر اساس فراخوانی رسمی و عدم حضور فرد در دادگاه انجام می‌شود.
- محتوا: این حکم ممکن است شامل تعیین جریمه، تعیین جزایرفع، تعیین حبس یا سایر مجازات‌ها باشد.
- اثرات: حکم غیابی می‌تواند اجرایی شود و افراد مورد حکم ممکن است برای ابطال یا تغییر این حکم اقدام نمایند.
- حکم حضوری:
- تعریف: حکمی است که دادگاه در حضور طرفین و شهودیان صادر می‌کند.
- شرایط: حکم حضوری بر اساس حضور طرفین، وکیل‌ها و سایر افراد مرتبط در دادگاه صادر می‌شود.
- محتوا: این حکم ممکن است شامل تعیین مسائل مختلفی از جمله تعیین مسئولیت، تعیین جریمه، اجرای اقدامات اصلاحی و غیره باشد.
- اثرات: حکم حضوری باید طبق قوانین و مقررات مربوط به دادگاه اجرایی شود و در صورت نیاز می‌تواند از طریق مراجع قضایی بررسی و اجرا گردد.
در اصل، تفاوت اصلی بین حکم غیابی و حکم حضوری در حضور یا عدم حضور طرفین در دادگاه در زمان صدور حکم است.
نحوه اجرا حکم غیابی
اجرای حکم غیابی در محاکم عمومی معمولاً از طریق اداره اجرای احکام صورت می‌گیرد. در اینجا چند مرحله اصلی برای اجرای حکم غیابی ذکر می‌شود:
- صدور حکم غیابی:
- ابتدا، دادگاه پس از اطلاع از عدم حضور فرد مورد نظر در دادگاه و بررسی موارد مرتبط، حکم غیابی را صادر می‌کند.
- اطلاع‌رسانی به فرد مورد حکم:
- سپس، اطلاع‌رسانی در مورد حکم غیابی به فرد مورد نظر صورت می‌گیرد تا او از موجودیت حکم غیابی آگاه شود.
- شروع اجرای حکم:
- پس از صدور حکم غیابی، مرحله اجرایی آن آغاز می‌شود. مسئول اجرای احکام به عنوان نماینده دادگاه مسئول اجرای حکم غیابی است.
- اقدامات اجرایی:
- اقدامات اجرایی شامل مواردی مانند تعیین مبلغ جریمه یا پیش‌بینی شده در حکم غیابی، تعیین مسائل مربوط به اجرای حبس و یا اقدامات اصلاحی دیگر است.
- دستور اجرا:
- اگر فرد مورد حکم غیابی عمل به حکم نکند، دستور اجرا از طرف دادگاه صادر می‌شود تا اجرای حکم توسط نهادهای اجرایی از جمله پلیس یا اداره اجرای احکام صورت گیرد.
- پیگیری و اجرای حکم:
- نهادهای اجرایی مسئول پیگیری و اجرای حکم غیابی هستند و باید طبق قوانین و مقررات مربوط به اجرای حکم عمل کنند.
همچنین، در صورتی که فرد مورد حکم غیابی دلایل قانونی یا موارد دیگری برای ابطال یا تغییر حکم دارد، می‌تواند از طریق وکیل یا به شخص خود به دادگاه مراجعه کرده و این امور را انجام دهد.
شرایط رسیدگی غیابی
شرایط رسیدگی غیابی یا صدور حکم غیابی در محاکم عمومی معمولاً بر اساس قوانین و مقررات مربوط به دادرسی و اجرای احکام تعیین می‌شود. در اینجا چند شرط عمومی برای رسیدگی غیابی ذکر می‌شود:
- فراخوانی رسمی:
- قبل از صدور حکم غیابی، فرد مورد نظر باید به صورت رسمی فراخوانی شود تا در دادگاه حضور داشته باشد. این می‌تواند از طریق ارسال نامه رسمی، اعلامیه در روزنامه یا دیگر روش‌های اطلاع‌رسانی انجام شود.
- عدم حضور فرد مورد نظر:
- شرط عمده صدور حکم غیابی، عدم حضور فرد مورد نظر در دادگاه در زمان مقرر است. اگر فرد مورد نظر بدون عذر موجه حاضر نشود، این شرط برای صدور حکم غیابی فراهم می‌شود.
- اطلاع‌رسانی به فرد مورد حکم:
- پس از صدور حکم غیابی، فرد مورد حکم باید به صورت رسمی از حکم و محتوا و اثرات آن اطلاع‌رسانی شود. این اطلاع‌رسانی ممکن است از طریق پست، وکیل یا سایر روش‌های ارتباطی صورت گیرد.
- تأیید قانونی:
- حکم غیابی باید بر اساس قوانین و مقررات مربوط به دادرسی صادر شود و باید با اصول عدالت و حقوق متهم‌ها سازگار باشد.
- استناد به شواهد و ادله:
- حکم غیابی باید بر اساس شواهد و ادله موجود در پرونده و بر اساس مصوبات قانونی و حقوقی صادر شود. این بوضوح باید در توجیه حکم ذکر شود.
این شرایط عمومی برای رسیدگی غیابی قابل استفاده است، اما برای جزئیات بیشتر واردات، لازم است به قوانین و مقررات مربوط به دادرسی در هر کشور یا منطقه خاص مراجعه شود.